ماجراهای فندق ما

هو الشافی این روزها من در دو فازم متفاوتم گاهی مامان خیلی مهربون وخویشتن دار وهمه جوره راه بیا.گاهی میخام بهش یاد بدم همیشه همینجور همه چیز خوشایند نیست وباید انتظار شنیدن نه رو هم داشته باشه البته که پسرک هم کم نمیاره واز خجالتم درمیاد ولی باور کنین بازم شیرینه حتی اگه هنوز نخاد بیرون بیاد وحوصله خونه کسی رو نداشته باشه ودر مواجه با هر غریبه ای به حد جنون گریه کنه!اما بازهم برام دلپذیرترین موجود روی زمینه وعاشقانه دوسش دارم. مامان من یچغال باز کنم با مداد ینگی !!!!!مداد ومیزنه لای درز گیر یخچال تا زورش برسه فریزر وباز کنه! منم میگم نکن مامان نکن خراب میشه میگه چشم وبرعکس همیشه که کارش ومیکنه والکی چشم وچاشنی کارش میک...

علی مامان داره به دوسال ونیمگی نزدیک میشه ومن اصلا باور نمیشه اینقدر زود این روزها گذشته باشه شیرین زبونیهای پسرک البته به گمان ما والا که به نظر خودش کاملا طبیعی میحرفه فراوون شده. گاهی میام بنویسم وکاری پیش میاد وبه کل فراموشم میشه.گاهی میرم فیلم وعکس ازش بگیرم که فوری میگه: بده خودم خود علی جون عسک بگیره واینجوریاست که از این ایام عکس وفیلم وروزانه نوشت زیادی نداریم   اسباب بازیهاش وریخته تو خونه ومیخاد ماشین سواری کنه میگه برو بایشت بیاربزار جویو بخاری ومیز میگم اول وسایلت وجمع کن .میگه من نیتونم.میگم میتونی تو قوی هستی مرد شدی.میگه نه من کوچولویم نیتونم کمک کن .میگم نه پسرم میتونی پاشو. برگشته میگه اصلا ...